 |
 |
 |
|
| Optymiści Dziwię się optymistom Patrzę jak radośnie skaczą Gdy wokół burza Ręce unoszą do góry Łapiąc każdą kroplę deszczu Jeden z nich coś do mnie mówi Obnażając białe zęby Coś odpowiadam Jakby z zalążka życia Oddała się A po chwili wraca Zapraszając mnie do tańca Przecież lód jest cienki jak włos A jednak lekkość ducha ich utrzymuje Na niepewnej powierzchni Podziwiam cierpliwość nieboskłonu Nad moim melancholizmem Klaudia Gasztold Liczba czytań: 147 || Liczba głosów: 0 
Copyright © 2006 - 2022 PoemProject |
