 |
 |
 |
|
| Amor Drewniana Strzała Amora Uderzyła jak zawsze precyzyjnie Wzruszając całą powierzchnię świata Potocznie zwanym sercem Panowała cisza Przerywała ją Lejąca się do wanny woda Krople obijały się o dno zajadle Jakby grały rytualny hymn Mający zapoczątkować Niepojęte dotychczas uczucie Odwzajemnionej bliskości Dzieło szmaragdowych snów Podarowane na jawie Przez nieokiełznany los Płynący własnymi falami wszechbytu Pogodzona Odbijam się stopami od ziemi Wznosząc się ku słońcu Zamykam sennie powieki Klaudia Gasztold Liczba czytań: 171 || Liczba głosów: 0 
Copyright © 2006 - 2022 PoemProject |
