 |
 |
 |
|
|
Widział... Śmierć? Widział ją Oracza ludzkich losów Zakapturzone przeznaczenie Widział jej brzemię Które nieść musi wciąż na ramieniu Widział ostrze Przecinające nić żywota Widział jej dłonie Które zapomniały już Jak smakuje dotyk Jak smakuje ciepło Widział jej twarz I nie była to czaszka Jak wmawiają demagodzy Była to twarz Skołatana samotnością Przybita do głowy Gwoździami ślepego losu Widział jej twarz Widział blade policzki Zapadnięte wgłąb podłużnej twarzy Widział włosy krucze Wystające spod kaptura Widział oczy jej Czarne przenikliwe Potężne Mające moc uśmiercania Widział czarne oczy I bijącą z nich pustkę Widział jak chciały krzyczeć: Odejdź Bo cię pokocham I Ucałuję * * * Widział Śmierć Najsamotniejszą istotę w świecie Widział śmierć I był to ostatni widok W jego życiu Liczba czytań: 1484 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject