![]() |
![]() |
![]() |
|
| Smutny człowiek Poranna mgła rzucająca czarno ciemny nostalgiczny cień na okolicę. Snuje się nad dachami domów, tuż o bladym świcie. Smutny człowiek patrzący w nią ślepo, rozmyśla czym jest jego życie. Z nim serce niespokojne, bo jest już skazane, skazane na samotne bicie. Przeraźliwy wrzask konającej nadziei i paraliżujący strach, jak samotny spacer w pośród mrocznych ciemnych kniei. Ten smutny człowiek kroczy po jej zawiłych ścieżkach, z rozżaloną świadomością, że już się nic nie zmieni. Liczba czytań: 131 || Liczba głosów: 0 ![]()
Copyright © 2006 - 2022 PoemProject |