 |
 |
 |
|
|
Empty Tak pusty w środku Jak krzesło pozbawione twojego ciepła Struktura drewna skuta lodem pustki Przestrzeń pozbawioną twojego spojrzenia Wypełnia mroźny wicher W świecie lodu Byłaś nadzieją... Promieniem dobra Symbolem życia Moje spojrzenie jak duch Włóczy się po lodowej pustce A włócznie wspomnień Bezlitośnie przeszywają jaźń Brak mi Ciebie Świadomości, że byłaś obok... Zostałem pusty w środku Wraz z krzesłem pozbawionym twojego ciepła Liczba czytań: 34 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject