Wymaz z filozofii

Gdy siedziała na drewnianym progu,
miała oczy w kolorze jesieni,
długą suknię na wieczorne chłody,
usta dumne, skąpane w czerwieni.

Bosą stopą kamień ugniatała,
rozrzucała na boki bursztyny,
na topolę starą spoglądała,
na pachnące z daleka jaśminy.

Gmachy w pióra, w obłoki stroiła,
poszła szosą, stanęła w winnicy,
mgła szarawa powoli ją skryła,
krzyk puszczyka i leśne poszycie.

Aforyzm BAJKI Ciało Dla dzieci Erotyk Fantastyka FRASZKA HAIKU Inne Katyń Miasto Miłość Modlitwa MYŚL Nadzieja Niebo PATRIOTYZM Piekło Piosenka Polityczne POLSKA Przemijanie Przeznaczenie Przyjaźń Przyroda ROZMYŚLANIA Smoleńsk Śmierć Świat Wiara Wiersze świąteczne Wolność Wyobraźnia Życie

Ciepły Dramatyczny Drastyczny Inny Ironiczny Melancholijny Mroczny Namiętny Obojętny Optymistyczny Pesymistyczny Pogodny Smutny Spokojny Wesoły Zimny