 |
 |
 |
|
|
Przemówienie morza wyrwać się stąd, chociażby myślami w stare miasta, poszarpane ściany zepsuty światła na skrzyżowaniu pozwalają jechać ile dusza chciała pozwalają śpiewać na cały głos radosną piosenkę igrać z kierownicą i prędkością rozbić się tak, by cała wioska o tym głośno plotła zachcianki że facet był twardy ale zatracił się, zguba wciskając na gaz zostawił nas wyrwać się stąd tak, by nie wrócić by w pokoju przy kaloryferze stare, drewniany okna zapraszały wiatr, do środka by w tym ciemnym mieście malować obrazy przerażających dziewczyn w niebieskich włosach marzeń Oazie Liczba czytań: 345 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject