 |
 |
 |
|
|
Fałsz Samotny pośrodku świata uśmiechów fałszywych Tęsknie do krótkich momentów miłością szczęśliwych Umiera we mnie pomału cząstka duszy najczystsza Pragnienie życia dla innych nienawiść przewyższa Uciekam od ludzi, hedonistycznie żyjących Spełnienia tylko swoich pragnień szukającyh Ludzie kłamią gorliwie modląc się co niedziela Egoizm zakłuca wciąż obraz boskiego dzieła Fałsz rządzi i dzieli ludzki świat na dwie części Na tych na których najlepiej zacisnąć pięści I tych z których serca dobre czyny wpływają Ci jednak prawie wszyscy przede mną uciekają Liczba czytań: 1587 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject