 |
 |
 |
|
|
Obok Czasu Księżyc różowy a on tak blady, suche konary kołysze wiatr, czerwoną różę trzyma przy twarzy a ciebie grozą napawa kwiat. A kiedy rękę twoją ujmuje jak liść osiki już cała drżysz, kwiat ci podaje, w szyję całuje, nie czując siebie czujesz że śpisz A zaraz potem powoli płyniesz, nie wiedząc na czym, nie wiedząc gdzie, wokół uśmiechy i szepty mijasz a za zasłoną stał nowy dzień. Tam otworzyłaś zamglone oczy, spojrzałaś w lustro nie widniał ślad, i pomyślałaś: zły sen się skończył w ręku wciąż mając tej róży kwiat. Liczba czytań: 1489 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2019 PoemProject