![]() |
![]() |
![]() |
|
|
Dziewczyna Biały żagiel załomotał, spłynął po nim dawny żal, serce wtedy jej zadrżało, oczy wciąż patrzyły w dal. Kiedy statek był już blisko, to spłynęła szczęścia łza, chociaż stała wciąż na brzegu, sercem już po falach szła. Gdy cumował dumny w porcie, łomotały serca dwa, a po brzegu wolnym krokiem miłość dwojga wtedy szła. Miłość ich ukołysała, drżeniem liści, szumem fal, dziś na statki patrzą razem które płyną wolno w dal. Liczba czytań: 1316 || Liczba głosów: 0 ![]()
|
Copyright © 2006 - 2019 PoemProject