DziewczynaBiały żagiel załomotał,
spłynął po nim dawny żal,
serce wtedy jej zadrżało,
oczy wciąż patrzyły w dal.
Kiedy statek był już blisko,
to spłynęła szczęścia łza,
chociaż stała wciąż na brzegu,
sercem już po falach szła.
Gdy cumował dumny w porcie,
łomotały serca dwa,
a po brzegu wolnym krokiem
miłość dwojga wtedy szła.
Miłość ich ukołysała,
drżeniem liści, szumem fal,
dziś na statki patrzą razem
które płyną wolno w dal.
Liczba czytań: 1414 || Liczba głosów: 0
