 |
 |
 |
|
|
Przyjaciele Popatrz zwierzęta już idą na rzeź idą i płaczą cichutko, mają nadzieję obudzić się gdzieś, nadzieję jak płomyk malutką. Chwila ciemności i łza gorąca, zwierzę bez czucia upadło a chwilę później wśród swych przyjaciół, trawę soczystą jadło. Więcej już nigdy rany nie miało, bólu żadnego nie znało, na wielkich łąkach wśród wód błękitnych najczęściej się pasało. Z tyłu została czara goryczy, zwierzęcych łez tak wiele a ponad nami w świecie miłości są nasi przyjaciele. Liczba czytań: 1492 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject