![]() |
![]() |
![]() |
|
|
Życia nić. Nim zblednie piękna noc, Ustąpi brzaskom dnia. Wylewa morze ros. Ostatnia uschnie łza. Nocka tulona płaszczem mgieł, Ulega prawom mocy, Ostatkiem żalu sypie łez, Na pożegnanie nocy. A aksamitu nieba czar, Obrazy nocy szczodre. Maluje nieba nowy dar, Na morskie fale modre. Chmurek wzburzony grzebień grzyw, Skąpany w mórz błękicie. Pluszcze na niebie niemy wiatr, Miarowym fali biciem. Dla wyobrażni ludzkich dusz, Na ciszy ranka wstanie. Spijając nocy senny kurz, Na wieczne przemijanie. Jedno się rodzi aby żyć, I spłaca z życia długi. Inny przerywa życia nić, Aby mógł żyć też drugi. Józef Bieniecki Liczba czytań: 1435 || Liczba głosów: 0 ![]()
|
Copyright © 2006 - 2019 PoemProject