 |
 |
 |
|
|
Cztery pory zycia Wiosna Jak roslina z nasiona zycia powstales ku sloncu rosniesz rozwijasz sie poznajesz swiat Uczysz sie zycia dorastasz piekniejesz Lato Wiesz juz ze serce masz i bije ono dla innych Jak dab silny rozlozysty korzenie mocno w ziemi tkwia Zakladasz dom miloscia swa poczynasz inna wiosne Jesien Wydales na swiat owoc cieszysz sie dorodnym plonem podziwiasz swe jestestwo a sam szarzejesz Sil juz witalnych czesto brak i wielu znajomych odeszlo Czujesz sie slabo nie raz od tak potykasz sie padasz ale powstajesz Zima Za oknem snieg na wlosach szron Drzewa szarzeja okryte mgla tak samo ty niedolezniejesz Ciemnieje wzrok i nie ten krok spogladasz w dal Za oknem dziewicza biel promienie od niej ku niebu bija Swiat zimny staje sie i nie ma w nim juz miejsca dla ciebie Zmeczony zyciem ocierasz twarz jak ziemia chcesz odpoczac Kladziesz sie w srodku dnia i juz nie wstajesz bo wiesz ze przyszedl czas na nowa wiosne Liczba czytań: 1175 || Liczba głosów: 0 
|
Copyright © 2006 - 2018 PoemProject