Przy nadziei lament

Duszę mą tragedia rozdarła
Wieki swych pomnych, matka umarła.
W ostatkach jej życia chwilach
Z płuc krzyk matczyny dobyła.
Strzały artemidowskie jej serce skalały.
A płody jak z szklanek wody wnet się rozlały.

Twoje serce w kamień zmienione.
Twoje ciało w pomnik przemienione.
I Ty co niegdyś
Jarzyłaś się mocno jak gwiazda na niebie.
Teraz zgasłaś i runęłaś na ziemie.

Swoją pychą i dumą szaloną,
Skazałaś swe dzieci na karę nieuniknioną.
Niegdyś twe łono urodzajne, dziś jest martwe.

Aforyzm BAJKI Ciało Dla dzieci Erotyk Fantastyka FRASZKA HAIKU Inne Katyń Miasto Miłość Modlitwa MYŚL Nadzieja Niebo PATRIOTYZM Piekło Piosenka Polityczne POLSKA Przemijanie Przeznaczenie Przyjaźń Przyroda ROZMYŚLANIA Smoleńsk Śmierć Świat Wiara Wiersze świąteczne Wolność Wyobraźnia Życie

Ciepły Dramatyczny Drastyczny Inny Ironiczny Melancholijny Mroczny Namiętny Obojętny Optymistyczny Pesymistyczny Pogodny Smutny Spokojny Wesoły Zimny