Żeby oddać głos musisz się zalogować.

Maria de Francesca

Przeląkł się puszczyk szat czerwonych,
noszonych z pychą, w imię wiary,
lecz łez nie umiał ronić słonych,
klęcząc pomiędzy nenufary.

Usiadł na Marii de Francesce,
nagim ramieniu, wśród ziół wonnych,
z tragedią w oczach spojrzał w przestrzeń,
odleciał z krzykiem wiekopomnym.

A oni stos już ułożyli,
pogardą, klątwą, batem wiedli,
ogień odwracał się wstydliwie,
iskrzył się, wzburzał, nieswój bledniał.

Prastara wierzba cicho łkała,
w listki drobinki tuląc dymu,
od mchu dobiegał śmiech figlarny,
gorący oddech, chłodny, zimny.

Aforyzm BAJKI Ciało Dla dzieci Erotyk Fantastyka FRASZKA HAIKU Inne Katyń Miasto Miłość Modlitwa MYŚL Nadzieja Niebo PATRIOTYZM Piekło Piosenka Polityczne POLSKA Przemijanie Przeznaczenie Przyjaźń Przyroda ROZMYŚLANIA Smoleńsk Śmierć Świat Wiara Wiersze świąteczne Wolność Wyobraźnia Życie

Ciepły Dramatyczny Drastyczny Inny Ironiczny Melancholijny Mroczny Namiętny Obojętny Optymistyczny Pesymistyczny Pogodny Smutny Spokojny Wesoły Zimny